विचारप्रवाह संग्रह

प्रत्येक दिवस हा आयुष्यात उत्कर्ष साधण्याची शक्यता निर्माण करतो. आपल्याला मिळालेला वेळ हीच आपल्या आयुष्यातील सर्वांत मोठी सुवर्णसंधी असते.

कालोघात लक्षात आलेले विस्मृतीत जाऊन पुन्हा नव्याने तेच ते लक्षात येत राहते. आपल्याला वाटते आपण आयुष्यात खूप दूर आलो आहोत, पण मागे वळून पाहिल्यास लक्षात येते की, आपण जागच्या जागीच घुटमळत आहोत.

स्वस्त होणे हे जागृतावस्थेत प्रकट होण्यासारखे, तर महाग होणे हे जागृतावस्थेतून अप्रकट होण्यासारखे आहे.

सत्य-असत्य मानले जाते, ते केवळ सापेक्षतेतील अंतर आहे. विश्वाचा गुणधर्म शाश्वत असला, तरी त्याचे सापेक्षरूप शाश्वत नसावे. म्हणूनच विश्व गुणधर्मरूपात सत्य असले, तरी सापेक्षरूपात, मूर्तरूपात असत्य असावे.

ज्ञानाचे रूपांतर जसे दृष्टीत, तसे दृष्टीचे रूपांतर सरतेशेवटी जनुकांमध्ये होते असे मला वाटते. जर केवळ दृष्टी बदलली, तर अगदी लबाड लांडग्याचे रूपांतर देखील प्रेमळ कुत्र्यामध्ये होऊ शकते.

प्रामाणिकतेतून येणारा आत्मविश्वास उशीरा येतो, पण जेंव्हा तो येतो, तेंव्हा तो अगदी स्वयंसिद्ध असतो. त्याला कोणाच्या पोचपावतीची आवश्यकता नसते. असा स्वयंसिद्ध माणूस निःस्पृहतेने आपले कार्य करतो.

एखादी व्यक्ती जर शांत असेल, तर मुळात ती व्यक्ती शांत नसते, त्या व्यक्तीचा विषय वेगळा असतो. एखादी व्यक्ती बोलण्यात कमी पडत असेल, तर आपणही जाणण्यात कमी पडत आहोत हे आपल्या लक्षात यायला हवे.